Unha noite na ópera

Chegamos corenta minutos antes. Susi xantou na mina casa e ás seis papa achegounos no coche. O teatro está ateigado, a pesar de que aínda faltan case tres cuartos de hora.
No vestíbulo non cabe unha agulla e todo o mundo saúda a todo o mundo. En canto á vestimenta hai para todos os gustos. Aínda que a maioría viste de domingo.
Un acomodador uniformadísimo condúcenos ao palco, lateral, do primeiro andar. Compartímolo con dúas señoras moi elegantes. Dona Matilda leva razón, debrúzaste na varanda que é mol, como de veludo, e podes curiosear toda a sala.
—É estupendo! —exclama Susi—. Mellor que asomarte ao balcón da túa casa.
Soa o primeiro timbre e o patio de butacas comeza a se encher. A xente segue saudándose. Un timbrazo máis longo e o público acomódase nos asentos. Algúns consultan o programa.
—Vaites!... Non collemos os programas. Anda, rula, baixa.
—Pero se vai comezar.
—Chegas nun plis-plas, dáche tempo. Sen programa non imos saber de que vai. Ademais, hai que levarllo á señora.
Saio ao corredor, no extremo hai un acomodador que se ofrece solícito.
—Volva ao seu palco que eu lle irei por el.
—Non se moleste.
—Non é molestia, comeza nuns minutos.
A verdade, dáme moitísimo corte que este señor que parece un xeneral me traia o programa, pero non me atrevo a contradicilo.
—Moitas grazas.
—E os programas?
—Tráenolos o acomodador. Se vises que amable!
—Estás tola, nena. Ese o que busca é a propina, prepara os cartos.
Un terceiro timbrazo deixa a sala case ás escuras, so as luces do proscenio. Sae o director da orquestra e o público aplaude. O director saúda. O acomodador deixa os programas discretamente e o director ergue os brazos e move a batuta. Silencio. O director consulta a partitura e a orquestra inicia os primeiros acordes.
—E a abertura —murmura Susi.
O pano sobe paseniño. No primeiro entreacto saímos ao corredor. Susi comenta que a ópera non esta mal e que a tenor é unha pasada. A min paréceme marabillosa. Susi vai ao baño e adícome a miralo todo. O tempo pasa e Susi non regresa. Soa o primeiro timbre, Susi nin asoma. Entro e sento. Segundo timbre. Susana debeu caer polo váter.
Sae o director de orquestra. Aplausos.
—Patri —sacódeme Susi que por fin volve—, Patri...
—Shhh —a señora da butaca contigua cabrease—. Cala! Non se pode falar.
—Veña, Patri. Vas caer de cu cando saibas o que vin.
Susi desespérase, pero non lle fago nin caso. Resígnase.
Esta a piques de finalizar o segundo acto cando Susi me sacode outra vez.
—Veña, imos antes de que saia a xente... E agárrate que hai curvas.
—Xa sei —respondo baixiño porque as señoras non nos quitan ollo—, vou caer en canto vexa o que ti viches.
—O que vin, non, senón a quen vin. Acabo de ver a Alexandra
Quedáseme o corazón pendurado dun fío. Non, non pode ser, é imposible.
—A quen?
—Shhh!
A tiple vai cantar unha aria, pero Susi xa non resiste, arrástrame fóra e sae a fume de carozo. Corro tras dela que vai coma un lóstrego.
—Agarda. Que dixeches? Que viches a Alexandra? Non o creo. Queres esperar, estúpida!
Solto todo iso sen respirar. Porén, Susi non vai mais amodo, nin sequera me responde.
—Oes, Susi, a onde vas?
Percorremos todo o corredor. Susi sobe unhas escaleiras laterais, estamos noutro andar, Susi segue e volvemos subir outras escaleiras.
—A onde imos? A este paso chegaremos ao tellado.
A planta seguinte ten un corredor manta mais estreito e non se ve nin unha alma.
—Agora comprendo por que tardaches un ano. Non sabia que te adicases a explorar. Queres parar dunha vez!
Pero Susi é un trebón.
—Susanaaaa!
Detívose. Por fin!
Está parada diante dunha fotografía. Todo o andar está cheo de fotos. Son fotografías de óperas, distintos momentos das representacións: Otelo cravando o puñal..., A italiana en Alxer..., o bufón de Rigoletto...
Susi parouse diante dunha foto enorme. É unha muller, unha muller de corpo enteiro. A muller leva un vestido azul, unha pamela e un ramo de flores. Na parte superior o nome da ópera: La traviata.
—É Violeta, a dama das camelias —afirmo coma se fose unha entendida.
—É Alexandra.
E antes de que termine de dicilo, xa me decatei. Dende a Pamela e o vestido azul, Violeta-Alexandra contémplanos.

Lola Gándara, Alexandra

COMPRENSIÓN
1. Define, coas túas palabras, estas voces da lectura.

ateigado - solícito - debruzarse - mol - veludo - pamela

—  Revisa as túas definicións comparándoas coas dun bo dicionario.

2. No texto abundan expresións propias da lingua coloquial. Ofrece catro exemplos e indica o significado de cada un.

3. A acción sitúase no interior dun teatro durante o comezo dunha ópera. Tira do texto todo o léxico referido ao espazo do teatro e a representación dunha opera.
— En pequenos grupos, revisade e ampliade as vosas listaxes.

4. Selecciona a opción que completa correctamente cada enunciado.

• As rapazas chegaron cunha antelación de...
     A: 20 minutos.     B: 10 minutos.     C: 40 minutos
• As rapazas compartían aquel palco con...
     A: dúas señoras elegantes.    B: o seu profesor de música.    C: un descoñecido.
• Durante o primeiro entreacto da Opera, Susi...
     A: foi comprar auga.     B: foi ao baño.     C: foi tomar o aire á rúa.
• Atoparon fotos de óperas como A italiana en Alxer, Rigoletto ou...
     A: Turandot.    B: A traviata.    C: Tosca.

5. Completa estas táboas sobre os dous personaxes principais da lectura. Xustifica a túa resposta con fragmentos do texto.

REFLEXIÓN


6. Organizade un coloquio na aula sobre a ópera e outros espectáculos. Podedes comentar nel cuestións coma estas:
• Asistides a espectáculos con frecuencia? A cales? Que tipo de espectáculos vos gustan máis? Por que? Gustaríavos asistir a unha ópera? Por que?

CREACIÓN


7. En grupos, facede unha investigación sobre a ópera. Cada grupo centrarase nun ámbito diferente. Por exemplo:

• As orixes do xénero.
• Grandes autores operísticos da historia e as súas obras máis importantes.
• Grandes interpretes: tenores, sopranos...
• As óperas en galego.
• Partes e compoñentes dunha ópera.

—Compre acudirdes a todo tipo de fontes: enciclopedias, libros especializados, Internet...

—Finalmente, presentade todos os grupos, a través de portavoces, o resultado das vosas pescudas.